Herinneringen van Gerard van de Schouw, n.a.v. “Wie waren zij?”

Naar aanleiding van een artikel van Ton Steenbergen[1] in “Oud Wageningen”, nl. “Wie waren zij?” over de familie Wentholt-Steenhoff wil; ik graag ’n leuk voorval uit mijn familie toevoegen.

Foto: Café Wentholt, ca 1900. Bron: "Oud-Wageningen", april 2000, p. 33-35 

Steenbergen schrijft daar dat van 1750-1925 pelgrimstochten van katholiek Wageningen naar Kevelaer werden gehouden. Zoals ik begrijp was de belangstelling tijdens deze 1^e stopplaats voor ’t café Wentholt met z’n biertapperij en bitterballenfabriekje wel groot. Door toeval was diezelfde belangstelling er ook van mijn grootvader die daar bij gelegenheid ook wel eens een biertje of likeurtje nuttigde!

Foto: een soortgelijke aak als die van Gradus van der Schouw. Bron: internet foto's EbenHaezer.

Mijn grootvader Gradus van der Schouw (geb. te Renkum, 5 oktober 1866) was als zelfstandige vrachtschipper, die met zijn schip “Eben-Haezer” zijn brood verdiende met vervoer van baksteen en zand tussen Renkum en Wageningen. De werkdagen waren toendertijd van maandag t/m zaterdag, zo’n +55 à 60 uur per week en er was weinig gelegenheid tot uitgaan. Toch zocht men bij tijd en wijle elkaar op in ’t centrum van de stad, dorp of buurgemeente en Renkumers waren vaak in Wageningen te vinden, maar de Wageningers gingen ook regelmatig uit in Renkum. Zodoende kwam Gradus dus ook regelmatig in Wageningen en daar leerde hij op een gegeven moment m’n grootmoeder kennen: Johanna Sanders (geb. te Valburg, 15 oktober 1870). Zij was daar als kamermeisje voor dag en nacht werkzaam, in dat café-restaurant “Wentholt” in de Hoogstraat (thans nr. 88, Grand Café Suisse), wat ook als een echt ontmoetingcentrum bekend stond. Gradus kreeg in dat café van Johanna wel wat “extra” aandacht met ’t gevolg, alsdat hij op ’n gegeven ogenblik haar daar ten huwelijk vroeg, wat zij op haar beurt nog wel even in beraad wilde houden. Korte tijd later stond haar besluit vast: zij ging eerst ter bedevaart naar Kevelaer en als hij dan voor ’n woning kon zorgen, want op dat schip gaan wonen vond ze maar niks, dan wilde ze wel met Gradus in ’t huwelijksbootje stappen.

Zo gezegd ook zo gedaan, op ’t huchtje van de Achterdorpsstraat in Renkum stonden twee huisjes de nummers 1 en 3, achter de slagerij van H. van Kranen (nabij het postkantoor). Op nr. 1 woonde oude “Nol” en nr. 3 dat kwam leeg en dit pand kon Gradus huren van slager Kranen.

Toen ging Johanna op haar beurt naar baas Wentholt en vroeg haar ontslag aan, wat haar baas jammer vond na 15 jaar dienstverband. Ze wilde zelf mee naar Kevelaer en daarna met Gradus in ’t bootje stappen. 

Het huwelijk werd gesloten in ’t gemeentehuis van Renkum op 30 juli 1903 en bevestigd in de R.K.Kerk aldaar op 3 augustus 1903.

---

[1] Ton Steenbergen, “Oud Wageningen”, april 2000, p. 33-35